در اوایل قرن بیستم، نوع جدیدی از مسافران وارد صحنه شدند- تاجران در حال سفر- که مشکل آنان اقامت بود؛ هتلهای بزرگ بسیار گران بود، مهمانپذیرهای سبک قدیمی بسیار غیر بهداشتی.  برای اقامت دادن این نوع جدید مهمانان هتل، Ellsworth M. Statler  نوع جدیدی از تشکیلات اقامتی ابداع کرد، هتلهای اقتصادی. اولین هتل استاتلر در ژانویه 1908 در بوفالوی نیویورک افتتاح شد.

استاتلر طرح اتاق های خصوصی و بهداشتی را اتخاذ کرد و نظریه حمام خصوصی را نیز به آن اضافه کرد. برای امنیت بیشتر چراغی در داخل هر راه روی ورودی نصب شد؛ همه مهمانان  یک پارچ پر از یخ  و یک روزنامه صبح دریافت می کردند. شعار تبلیغی استاتلر- اتاق و حمام شبی یک دلار و نیم – در میان مسافران آمریکایی اوایل قرن بیستم معروف بود. طرح های معماری مهندسی خدمات او، پایه ای شد برای همه تشکیلات اقامتی بعدی از متل گرفته تا اقامتگاه های لوکس.

بعد از جنگ جهانی اول؛ تعداد زیادی هتل در شهر های بزرگ و مناطق دور افتاده کوچکتر ساخته شد.  در سال 1927 هتل 3000 اتاقی Stevens که بعدا به اسم Conrad Hilton  تغییر نام داد؛ در شیکاگو افتتاح شد و برای چندین دفعه، بزرگترین هتل دنیا باقی ماند. مدت کوتاهی بعد از آن احداث یک هتل لوکس جدید به نام والدورف آستوریا در نیویورک سیتی آغاز شد.