در سال 1829، معماری به نام ایسایا راجرز، ساخت یک هتل جدید بزرگ در بوستون را بعهده گرفت. Tremont House، شاهکار راجرز، اولین هتل درجه یک در آمریکا و نشانه ای از انقلاب در هتلداری بود.  اولین هتلی بود که اتاقهای خصوصی با درهایی که قفل میشد، ارائه داد. در هر اتاقی یک لگن دستشویی و یک پارچ آب و یک قالب صابون وجود داشت. ابداعات دیگر آن شامل، کارکنان تمام وقت بخش خدمات، همواره با یک چمدان بر با لباس مخصوص برای استقبال و همراهی و کمک مهمانان بود. یک رستوران فرانسوی در لابی هتل ساخته شده بود. Tremont House پیشاهنگ تشکیلات اقامتی صاحب نام بود. در پی آن Grand Pacific و  Palmer House و  Sherman House  در شیکاگو،  Palntres  در سن لوئیس و Paxton  در اوهاما ساخته شد.

در سال 1874، در سان فرانسیسکو، ویلیام چپمن رالستون باکندار و کشتی ساز، تصمیم به ساخت لوکس ترین هتل جهان را گرفت. شاهکار بلند پروازانه او Palace Hotel  با داشتن 800 اتاق و 7 طبقه ارتفاع، سمبلی بین المللی بود. طرح معماری آن بر اساس کاخ های اروپایی با کف مرمرین، سقفی گنبدی از شیشه مات و سه حیاط بزرگ که نور و هوای اتاق های اخلی را تامین می کرد، بود.

پیاده روی مرمرین به مساحت 40000 فوت مربع که مرمر آن از 15 معدن مختلف تامین شد و برای ریزه کاری های نهایی بخش های داخلی  چوب های گرانباهایی از 13 کشور مختلف وارد شد. Palace Hotel اولین هتل لوکس و مدرن دارای ماشین آلات الکریکی مخصوص خود بود، منبع آبی که از چاه های آرتزین پر میشد.

Palace Hotel و دیگر هتلهای درجه یکی که در پی آن به وجود آمد، خوشایند افراد بی نهایت ثروتمند بود و مانند هتلهای سنتی اروپایی، بسیار فراتر از استطاعت طبقه متوسط بود.