گذشته، حال و شاید آینده صنعت هتلداری به طور تنگاتنگی به هم پیوسته اند،صنعت های هتلداری و رستوران کنونی، نتیجه قرنها تحول اجتماعی و فرهنگی است. روزگاری اقامتگاه های بهداشتی و راحت حق انحصاری ثروتمندان به حساب می آمد، با ارتقا صنعت و اشاعه دموکراسی، صنعت هتلداری برای شهروندان عادی قابل دسترس شد، پیشرفت در حمل و نقل، بیشتر مردم را قادر ساخت تا همچنانکه صنعت توریسم در سراسر جهان گسترش می یابد، به مسافت های دورتر با قیمت کمتر سفر کنند.
مهمانداری و گردشگری از آغازی کم اهمیت شروع و به تدریج ارتقا یافتند و به دو صنعت بزرگ جهانی تبدیل شدند، بسیاری از کشورها و ملتها، به درآمد توریسم برای اشتغال و رفاه شهروندان خود بسیار وابسته هستند، در متن زندگی مدرن، جهانی بدون اقامتگاه های سفری غیر قابل تصور است.
امروزه صنعت هتلداری پیچیده و متنوع است، برای درک چگونگی این مطلب نیاز به سفری کوتاه در تاریخ سرگذشت این صنعت داریم.
هنگامی که انسان های دوران باستان،برای اولین بار قدم به خارج از محل استقرار قبیله خود گذاشتند، مسلما هیچ هتلی برای اقامت آنان وجود نداشت. به احتمال زیاد اولین مسافران، یا جنگجویان و سلحشوران بودند و یا بازرگانان. فاتحان در حال سفر، هر کجا که می خواستند چادر خود را به پا می کردند اما بازرگانان که به دنبال تجارت ابزار و وسایل، پوشاک و دام در سرزمین های جدید بودند، فایده بسیاری برای صنعت هتلداری داشتند. اولین مسافران تجاری کالاهایی از قبیل، زیورآلات، پوشاک و یا حیوانات را در ازای جای اقامت پرداخت می کردند، مطمئناً مهمان پذیر داری یکی از اولین کارهای تجاری بوده و مهمان داری از اولین خدماتی بوده که در ازا آن پول مبادله می شد.
مهمان خانه ها در دوران کتاب مقدس چیزی بیشتر از یک تخت سفری یا یک نیمکت در گوشه یک اتاق و یا اصطبل ارائه نمی دادند؛ اینگونه اقامتگاه ها، بیشتر از یک محل اقامت شخصی نبود که به طور موقت در اختیار دیگران قرار میگرفت. مهمانان در اتاقهای بزرگ مشترکی اقامت می کردند که در آن خبری از بهداشت، نظافت و آسایش نبود. قیمت ها مناسب بود، در حدود شبی دو سنت؛ اما بودن در جمع بسیار دشوار بود؛ مسافران همان محلی را که برای خودشان بود با اسب و دامشان شریک بودند.
مشهورترین وقایع مربوط به اقامت، در کتاب مقدس مربوط به روایت کینگ جیمز آمده است. « مهمانخانه دار بیت اللحمی از پذیرش مری و ژوزف به داخل مهمانخانه سر باز زدند، زیرا هیچ اتاقی در آن مهمانخانه وجود نداشت.» طبق نظریه محققان کتاب مقدس، منظور مهمان خانه دار این بوده است که اتاق مناسبی برای زنی در بدو زایمان وجود نداشت. در آن زمان و برای قرن ها پس از آن، زنان و مردان، همراه با اسبها و مرغها، بزها و گوسفندانشان، در محل اقامت شریک بودند. اصطبلی که مری و ژوزف شب را در آن گذراندند به مراتب راحتتر و مطمئنتر از خود مهمانخانه بود.
